MUZYKOTERAPIA

Muzykoterapia– systematyczne i metodyczne zastosowanie muzyki w kompleksie działań leczniczych, obejmujących proces diagnozy, leczenia i rozwoju osobowości, oparte o interdyscyplinarne założenia: muzyczne, psychologiczne, medyczne, pedagogiczne i rehabilitacyjne (fragm.hasła encyklopedycznego).

Z jednej strony muzykoterapia stanowi formę psychoterapii – ukierunkowaną na rozwijanie problemów osobowościowych (emocjonalnych, społecznych), z drugiej – wspomaga działanie leków i zmienia procesy fizjologiczne. Program muzykoterapii zakłada wykorzystanie muzyki w holistycznym podejściu do człowieka.

W procesie diagnozy i wspomagania uwzględnia się wpływ muzyki na:

1.emocje (dostarczanie różnorodnych przeżyć emocji, odreagowanie silnych, patogennych emocji, modulowanie sposobu przeżywania),

2. psychomotorykę (muzyka jako czynnik relaksujący, porządkujący i energetyzujący ruch),

3. układ wegetatywny (harmonizacja i regulacja autonomicznego układu nerwowego),

4. procesy neurofizjologiczne (aktywizacja lub osiąganie stanów odprężenia).

Aktywizowanie  i wyzwalanie emocjonalnych procesów (odblokowanie emocji). Chodzi tu o pobudzanie do aktywności emocjonalnej, wyrażanie różnych przeżyć, ujawnianie emocji wobec siebie, innych, terapeuty, które są zablokowane; dochodzi do odreagowania, co osłabia poziom lęku, osłabia napięcie, sprzyja samopoznaniu.

Aktywizowanie i wyzwalanie społeczno - komunikatywnych interakcji w sposób niewerbalny. Dzięki temu można próbować przezwyciężać trudności w kontaktach interpersonalnych.

Regulacja psychofizycznych stanów napięć. Dochodzi do niej poprzez ntegrację, w przypadku grupy, gdzie uczestnicy wypracowują motywację do wspólnego działania, rozwija się poczucie przynależności do grupy i możliwość oparcia się o nią, Interakcję, która umożliwia nadawanie i odbieranie komunikatów, wyrażanie własnego problemu, introakcję, która umożliwia poznawanie siebie, samookreślenie, wgląd.

Korekta zaburzonej psychomotoryki.

Rozwijanie wrażliwości estetycznej.

Szczegółowe cele muzykoterapii:

•  usprawnianie procesów poznawczych,
•  motywowanie do aktywności ruchowej (doskonalenie harmonii, precyzji ruchów),
•  usprawnianie małej i dużej motoryki, 
•  wspomaganie rozwoju percepcji słuchowej, wzrokowej, dotykowej,
•  obniżenie napięcia psychofizycznego,
•  wyciszenie, aktywizacja, 
•  ćwiczenie umiejętności odczytywania i przekazywania emocji i uczuć,
• uwrażliwienie na innych, ćwiczenie kontaktu cielesnego i delikatności,
• pobudzanie procesów wyobrażeniowych,
• poprawa samopoczucia, nastroju,
• ćwiczenie nawiązywania i podtrzymywania prawidłowych kontaktów interpersonalnych,
• wzmacnianie samooceny,
• doskonalenie zmysłu estetycznego,
• rozwijanie zainteresowań i zdolności muzycznych.

Techniki stosowane w muzykoterapii:

• śpiewanie piosenek,
• muzykowanie elementami dźwiękonaśladowczymi,
• gra na instrumentach perkusyjnych,
• ćwiczenia słuchowe,
• zabawy muzyczno – ruchowe,
• tańce,
• ćwiczenia dotykowe,
• ćwiczenia mowy,
• improwizacje instrumentalne, ruchowe i wokalne,
• elementy psychodramy i pantomimy,
• interpretacje słowne i plastyczne muzyki,
• ćwiczenia wizualizacyjne, pobudzające procesy,
• wyobrażeniowe,
• relaksacja.

Metody:

1. odreagowująco – wyobrażeniowe oraz aktywizujące emocjonalnie,

2. treningowe,

3. relaksacyjne,

4. komunikatywne, związane z uczeniem komunikacji społecznej,

5. kreatywne,

6. psychodeliczne, ekstatyczne, estetyzujące, kontemplacyjne.