MUZYKOTERAPIA

Muzykoterapia– systematyczne i metodyczne zastosowanie muzyki w kompleksie działań leczniczych, obejmujących proces diagnozy, leczenia i rozwoju osobowości, oparte o interdyscyplinarne założenia: muzyczne, psychologiczne, medyczne, pedagogiczne i rehabilitacyjne (fragm.hasła encyklopedycznego).

Z jednej strony muzykoterapia stanowi formę psychoterapii – ukierunkowaną na rozwijanie problemów osobowościowych (emocjonalnych, społecznych), z drugiej – wspomaga działanie leków i zmienia procesy fizjologiczne. Program muzykoterapii zakłada wykorzystanie muzyki w holistycznym podejściu do człowieka.

W procesie diagnozy i wspomagania uwzględnia się wpływ muzyki na:

1.emocje (dostarczanie różnorodnych przeżyć emocji, odreagowanie silnych, patogennych emocji, modulowanie sposobu przeżywania),

2. psychomotorykę (muzyka jako czynnik relaksujący, porządkujący i energetyzujący ruch),

3. układ wegetatywny (harmonizacja i regulacja autonomicznego układu nerwowego),

4. procesy neurofizjologiczne (aktywizacja lub osiąganie stanów odprężenia).

Aktywizowanie  i wyzwalanie emocjonalnych procesów (odblokowanie emocji). Chodzi tu o pobudzanie do aktywności emocjonalnej, wyrażanie różnych przeżyć, ujawnianie emocji wobec siebie, innych, terapeuty, które są zablokowane; dochodzi do odreagowania, co osłabia poziom lęku, osłabia napięcie, sprzyja samopoznaniu.

Aktywizowanie i wyzwalanie społeczno - komunikatywnych interakcji w sposób niewerbalny. Dzięki temu można próbować przezwyciężać trudności w kontaktach interpersonalnych.

Regulacja psychofizycznych stanów napięć. Dochodzi do niej poprzez ntegrację, w przypadku grupy, gdzie uczestnicy wypracowują motywację do wspólnego działania, rozwija się poczucie przynależności do grupy i możliwość oparcia się o nią, Interakcję, która umożliwia nadawanie i odbieranie komunikatów, wyrażanie własnego problemu, introakcję, która umożliwia poznawanie siebie, samookreślenie, wgląd.

Korekta zaburzonej psychomotoryki.

Rozwijanie wrażliwości estetycznej.

Szczegółowe cele muzykoterapii:

  •  usprawnianie procesów poznawczych,
  •  motywowanie do aktywności ruchowej (doskonalenie harmonii, precyzji ruchów),
  •  usprawnianie małej i dużej motoryki, 
  •  wspomaganie rozwoju percepcji słuchowej, wzrokowej, dotykowej,
  •  obniżenie napięcia psychofizycznego,
  •  wyciszenie, aktywizacja, 
  •  ćwiczenie umiejętności odczytywania i przekazywania emocji i uczuć,
  • uwrażliwienie na innych, ćwiczenie kontaktu cielesnego i delikatności,
  • pobudzanie procesów wyobrażeniowych,
  • poprawa samopoczucia, nastroju,
  • ćwiczenie nawiązywania i podtrzymywania prawidłowych kontaktów interpersonalnych,
  • wzmacnianie samooceny,
  • doskonalenie zmysłu estetycznego,
  • rozwijanie zainteresowań i zdolności muzycznych.

Techniki stosowane w muzykoterapii:

  • śpiewanie piosenek,
  • muzykowanie elementami dźwiękonaśladowczymi,
  • gra na instrumentach perkusyjnych,
  • ćwiczenia słuchowe,
  • zabawy muzyczno – ruchowe,
  • tańce,
  • ćwiczenia dotykowe,
  • ćwiczenia mowy,
  • improwizacje instrumentalne, ruchowe i wokalne,
  • elementy psychodramy i pantomimy,
  • interpretacje słowne i plastyczne muzyki,
  • ćwiczenia wizualizacyjne, pobudzające procesy,
  • wyobrażeniowe,
  • relaksacja.

Metody:

1. odreagowująco – wyobrażeniowe oraz aktywizujące emocjonalnie,

2. treningowe,

3. relaksacyjne,

4. komunikatywne, związane z uczeniem komunikacji społecznej,

5. kreatywne,

6. psychodeliczne, ekstatyczne, estetyzujące, kontemplacyjne.